Opracowujemy scenariusze podczas awarii w obiektach, w których znajdują się substancje niebezpieczne. Potrafimy zobrazować i uświadomić użytkowników obiektu jak duże jest zagrożenie podczas awarii, np. wycieku substancji niebezpiecznej. Korzystamy z programów komputerowych, które pozwalają nanieść na mapę zasięg niebezpieczeństwa w przypadku awarii. Najczęściej używanym programem jest ALOHA.
Aplikacja ALOHA pozwala symulować skutki emisji substancji toksycznych, palnych i wybuchowych. Wynikiem obliczeń programu jest długość/zasięg strefy zagrożenia. W zależności od scenariusza zdarzeń parametrami służącymi do określenia zasięgu strefy są:
- promieniowanie cieplne – pożar,
- nadciśnienie – wybuch,
- stężenie substancji – emisja substancji toksycznych.
Modele dyspersji zanieczyszczeń w powietrzu użyte w programie to:
- model Gaussa – stosowany dla transportu gazów lżejszych od powietrza oraz pasywnych, czyli posiadających gęstość porównywalną z gęstością powietrza, przyjmuje, że dyspersja jest zależna tylko od szybkości wiatru i turbulencji atmosferycznej,
- model DEGADIS (DEnse GAs DISpersion), dla gazów ciężkich, który zakłada, że w pierwszym etapie dyspersji na transport zanieczyszczeń mają wpływ także siły grawitacji. Początkowo gazy ciężkie snują się po powierzchni następnie wskutek porywania cząsteczek powietrza do wnętrza obłoku następuje szybkie mieszanie. Po rozrzedzeniu do gęstości porównywalnej z gęstością powietrza transport odbywa się jak dla gazów pasywnych.
Warning: DOMDocument::loadHTML(): Empty string supplied as input in /home/klient.dhosting.pl/grupaproxim/proxima-bhp.pl/public_html/wp-content/themes/proxima/includes/custom_functions.php on line 241
Opracowujemy scenariusze podczas awarii w obiektach, w których znajdują się substancje niebezpieczne. Potrafimy zobrazować i uświadomić użytkowników obiektu jak duże jest zagrożenie podczas awarii, np. wycieku substancji niebezpiecznej. Korzystamy z programów komputerowych, które pozwalają nanieść na mapę zasięg niebezpieczeństwa w przypadku awarii. Najczęściej używanym programem jest ALOHA.
Aplikacja ALOHA pozwala symulować skutki emisji substancji toksycznych, palnych i wybuchowych. Wynikiem obliczeń programu jest długość/zasięg strefy zagrożenia. W zależności od scenariusza zdarzeń parametrami służącymi do określenia zasięgu strefy są:
- promieniowanie cieplne –
Opracowujemy scenariusze podczas awarii w obiektach, w których znajdują się substancje niebezpieczne. Potrafimy zobrazować i uświadomić użytkowników obiektu jak duże jest zagrożenie podczas awarii, np. wycieku substancji niebezpiecznej. Korzystamy z programów komputerowych, które pozwalają nanieść na mapę zasięg niebezpieczeństwa w przypadku awarii. Najczęściej używanym programem jest ALOHA.
Aplikacja ALOHA pozwala symulować skutki emisji substancji toksycznych, palnych i wybuchowych. Wynikiem obliczeń programu jest długość/zasięg strefy zagrożenia. W zależności od scenariusza zdarzeń parametrami służącymi do określenia zasięgu strefy są:
- promieniowanie cieplne – pożar,
- nadciśnienie – wybuch,
- stężenie substancji – emisja substancji toksycznych.
Modele dyspersji zanieczyszczeń w powietrzu użyte w programie to:
- model Gaussa – stosowany dla transportu gazów lżejszych od powietrza oraz pasywnych, czyli posiadających gęstość porównywalną z gęstością powietrza, przyjmuje, że dyspersja jest zależna tylko od szybkości wiatru i turbulencji atmosferycznej,
- model DEGADIS (DEnse GAs DISpersion), dla gazów ciężkich, który zakłada, że w pierwszym etapie dyspersji na transport zanieczyszczeń mają wpływ także siły grawitacji. Początkowo gazy ciężkie snują się po powierzchni następnie wskutek porywania cząsteczek powietrza do wnętrza obłoku następuje szybkie mieszanie. Po rozrzedzeniu do gęstości porównywalnej z gęstością powietrza transport odbywa się jak dla gazów pasywnych.
