POGOTOWIE BHP

NAUCZANIE NAJMŁODSZYCH ZASAD UDZIELANIA PIERWSZEJ POMOCY PRZEDMEDYCZNEJ

Uwzględniając fazy dotyczące rozwoju psychospołecznego i psychofizycznego dziecka w wieku przedszkolnym, należy dokładnie zaplanować proces nauczania związany z zachowaniem w sytuacji konieczności udzielenia pomocy potrzebującym, a przede wszystkim umiejętności radzenia sobie w sytuacji zagrożenia. Najważniejszą pomocą, jakiej może udzielić maluch, jest zawiadomienie dorosłych i sprowadzenie profesjonalnej pomocy.

ZAKRES TEMATYCZNY

Zakres tematyki uwzględnia treści podstawy programowej wychowania przedszkolnego, w tym w szczególności nabywanie umiejętności poprzez działanie. Główne założenia to nauczenie zasad postępowania warunkujących bezpieczeństwo dziecka oraz umożliwianie poznawania i stosowania różnych sposobów rozwiązywania zadań, związanych z udzielaniem pomocy i unikaniem zagrożenia.

CELE NAUCZANIA – Przygotowanie dzieci do racjonalnych zachowań w przypadku wystąpienia zagrożeń:

1. Nabywanie umiejętności wzywania pogotowia ratunkowego i informowania innych służb ratowniczych.
2. Przygotowanie dzieci do wykonywania prostych czynności ratowniczych.
3. Wdrażanie do zachowań bezpiecznych na drodze, w czasie gier i zabaw.
4. Zwrócenie uwagi na niebezpieczeństwa wynikające z posługiwania się przez dzieci niebezpiecznymi narzędziami: np. nóż, nożyczki, zapałki.
5. Kształtowanie gotowości niesienia pomocy poszkodowanym.

CELE OPERACYJNE – zachęcanie dzieci do nabywania umiejętności w zakresie:

1. wzywania pogotowia ratunkowego i informowania innych służb ratowniczych,
2. wykonywania prostych czynności ratowniczych przy poszkodowanym,
3. znajomości zasad bezpiecznego zachowania na drodze, w czasie gier i zabaw,
4. rozumienia, że zabawa niebezpiecznymi narzędziami może mieć negatywne skutki,
5. rozumienia potrzeby niesienia pomocy poszkodowanemu.

PROPONOWANE FORMY REALIZACJI:

• pogadanka na temat podstawowych zasad pierwszej pomocy
• wspólna praca nad wykonaniem karty z numerami alarmowymi
• pokaz – np. prezentacja podręcznej apteczki
• obserwacja udzielania pomocy poszkodowanemu
• inscenizacja pomocy
• ćwiczenie praktycznych umiejętności, np. rozmowy z operatorem.

ŚRODKI EDUKACYJNE:

• podręczniki pierwszej pomocy dla najmłodszych
• filmy wideo do poszczególnych tematów
• 2 telefony (komórkowy i stacjonarny)
• bandaż, gaza, plaster z opatrunkiem, nożyczki, podręczna apteczka

EWALUACJA:

• sprawdzenie stopnia przyswojenia wiadomości poprzez lub obserwację
• praktyczne sprawdziany umiejętności, pytania
• pokazy
• konkurs między klasami

PROPONOWANE TEMATY ZAJĘĆ Z UDZIELANIA PIERWSZEJ POMOCY DLA NAJMŁODSZYCH

TEMAT 1

RATUNKU, POMOCY!!! – WZYWAMY POGOTOWIE RATUNKOWE, POLICJĘ, STRAŻ POŻARNĄ

CEL OGÓLNY: Nabycie umiejętności korzystania z telefonu w celu powiadomienia służb w razie zagrożenia.

CELE OPERACYJNE:

• Dziecko potrafi skorzystać z telefonu.
• Umie ocenić sytuację i podjąć decyzję o wezwaniu pogotowia ratunkowego.
• Wie, że nie należy „dla zabawy” dzwonić pod numery alarmowe.
• Potrafi przeprowadzić rozmowę telefoniczną z dyspozytorem, udzielając ważniejszych informacji (podać swoje imię i nazwisko, adres, numer telefonu, z którego dzwoni, opis zdarzenia).
• Rozumie, iż w przypadku nagłego zdarzenia, potrzeby udzielenia pomocy należy zwrócić się o pomoc kogoś dorosłego (nauczyciela, opiekuna, rodzica).

TEMAT 2

ZŁAMANA NOGA LUB RĘKA

CEL OGÓLNY: Poznanie podstawowych zasad na wypadek złamania.

CELE NAUCZANIA:

• Dziecko wie, że złamaną kończyną nie wolno poruszać.
• Dziecko wie, że należy uspokoić i pocieszyć poszkodowanego.
• Wie, że nie wolno ściągać obuwia ze złamanej kończyny.
• Rozumie potrzebę okrycia poszkodowanego.
• Wie, jakie mogą być konsekwencje poruszania złamaną kończyną.
• Rozumie potrzebę niesienia pomocy innym.

TEMAT 3

KRWAWIĄCY NOSEK

CEL OGÓLNY: Poznanie zasad działania przy krwawieniu z nosa.

CELE OPERACYJNE:

• Dziecko wie, jak należy uspokoić i pocieszyć poszkodowanego.
• Rozumie potrzebę opuszczenia w dół głowy poszkodowanego z krwawiącym nosem.
• Dziecko wie, że poszkodowany powinien, przy pomocy chustki, lekko ucisnąć sobie nos i oddychać ustami.
• Wie, gdzie należy przyłożyć zimny okład w celu zmniejszenia krwawienia.
• Rozumie, że kontakt z krwią poszkodowanego może być niebezpieczny i należy go unikać.
• Rozumie potrzebę niesienia pomocy innym.

TEMAT 4

SKALECZONY PALUSZEK

CEL OGÓLNY: Poznanie zasad postępowania na wypadek skaleczenia.

CELE OPERACYJNE:

• Dziecko wie, do czego służy plaster z opatrunkiem i jak go używać.
• Dziecko wie, że skaleczony palec należy na chwilę włożyć pod zimną wodę i na ranę przykleić plasterek z opatrunkiem.
• Wie, że należy uspokoić i pocieszyć poszkodowanego.
• Wie, że zabawy ostrymi przedmiotami mogą skończyć się uszkodzeniem ciała.
• Wie, że nie wolno dotykać żadnych lekarstw znajdujących się w domowej apteczce.
• Wie, że w przypadku dużego skaleczenia powinno zwrócić się o pomoc do opiekuna, rodzica lub nauczyciela.
• Rozumie potrzebę niesienia pomocy innym.

TEMAT 5: UWAGA, PARZY!

CEL OGÓLNY: Zapoznanie się z zasadami działania na wypadek oparzenia.

CELE OPERACYJNE:

• Dziecko wie, jak należy pomóc poszkodowanemu, który się oparzył.
• Wie, że oparzone miejsce należy schładzać wodą.
• Dziecko rozumie potrzebę wezwania na pomoc osoby dorosłe.
• Wie, kontakt z jakimi przedmiotami może być przyczyną oparzeń.

TEMAT 6: PALI SIĘ!

CEL OGÓLNY: Zapoznanie się z zasadami działania na wypadek pożaru.

CELE OPERACYJNE:

• Dziecko rozumie zagrożenia wynikające z zabawy zapałkami, zapalniczką itp.
• Dziecko wie, jak zachować się w momencie bezpośredniego zagrożenia pożarem.
• Potrafi posłużyć się telefonem i wezwać na pomoc straż pożarną.
• Umie powiedzieć, jak się nazywa, gdzie mieszka i telefonicznie przedstawić zaistniałą sytuację.
• Zna bezpośrednie zagrożenia w czasie pożaru i wie, jak ich unikać.

PRZYKŁAD PRZEPROWADZENIA LEKCJI

TEMAT: Telefon ratujący życie

Dzieci w tym wieku należy też nauczyć, jak zachować się, będąc uczestnikiem lub świadkiem wypadku. Czasem od paru minut może zależeć ludzkie życie. Odpowiednie zachowanie w momencie niebezpieczeństwa może uratować życie najbliższych osób. Oto przykład, jak właściwie reagować na miejscu wypadku?

Jeśli jesteśmy świadkami wypadku, niezależnie, czy dotyczy on naszych bliskich, czy osób nieznajomych – najważniejsze jest rozbudzenie w sobie poczucia odpowiedzialności. Bierność może kosztować czyjeś życie. Już u dzieci w tym wieku można kształtować podstawy zachowania się na miejscu zdarzenia. Treści edukacji dla bezpieczeństwa powinny uwzględniać rozwój osobowy dziecka i być dostosowane do zdolności psychofizycznych ucznia. Naucz dzieci, aby nie zastanawiały się, czy ktoś inny wezwał pomoc – nic złego się nie stanie, jeśli telefon na pogotowie się powtórzy, a zjawisko rozproszenia odpowiedzialności może doprowadzić do śmierci poszkodowanych osób. Przygotuj dzieci, jakich informacji będą musiały udzielić po wykonaniu telefonu, ponieważ operator przyjmujący zgłoszenie pod numerem alarmowym zadaje szereg pytań. Informacje, których udzieli zgłaszający, są niezmiernie ważne w sprawnej i szybkiej organizacji pomocy.

INFORMACJE, KTÓRE POWINNO SIĘ PRZEKAZAĆ OPERATOROWI TO:

•  adres wypadku (pamiętaj o podaniu nazwy miejscowości – często dodzwonisz się do dyspozytora regionalnego, który dopiero przekaże twoje zgłoszenie najbliższej jednostce)
• co się stało
• ile osób potrzebuje pomocy
• swoje imię i nazwisko

NIE ROZŁĄCZAJ SIĘ!

Operator może chcieć przekazać ci ważne informacje na temat sposobu udzielania pomocy poszkodowanym.